Obciążenia o charakterze wytrzymałościowym są podstawowym warunkiem adaptacji organizmu do długotrwałego wysiłku fizycznego. W czasie długotrwałego wysiłku fizycznego następuje zmiana węglowodanowych źródeł energii na źródła lipidowe (tłuszczowe). Wykorzystywane tutaj są kwasy lipidowe rozpuszczone we krwi, a po wykorzystaniu tych, następnie uwalniane są w procesie lipolizy z trójglicerydów tłuszczowych.

Dietę sportowca pozostającego w okresie treningowym kształtującym wytrzymałość należy wzbogacać w cukrowce (cukry). Niezbędne są one jako źródło energii, oraz do resyntezy glikogenu wątrobowego i mięśniowego, gdyż po zużyciu glikogenu w trakcie treningu, jego odbudowa jest uzależniona od zawartości węglowodanów w diecie.

Enzymy odpowiadające za syntezę glikogenu wykazują bardzo dużą aktywność w początkowych 30-stu minutach po wysiłku fizycznym. W tym czasie zawodnik powinien powinien spożyć węglowodany, co przyspieszy resyntezę glikogenów. Mogą to być węglowodany w postaci preparatów, specjalnych odżywek zawierających polimery glukozy, maltodekstryny, czy dekstryny. Zwiększona podaż cukrowców w tym okresie powinna iść w parze z podażą witamin, które są niezbędne do metabolizmu: B1, B2, PP, C.